By Vasiliki Grammatikogianni
Joseph Beuys was a German artist, active in Europe and the United States from the 1950s to the early 1980s. He came to be associated with environmental art, considering that active art can play a healing role in the environment and people as well. Beuys is famous for art work incorporating animal and plants suggesting with this way reconciliation human beings with nature and animals, as the only way to conciliate with ourselves and other people as well.
Beuys’s faith in the fundamentally democratic and creative nature of human beings suggested that “every person who plants a tree, every person who feeling pain with the pain of animals, every person who feeling empathy with other oppressed and afflicted
human beings, every person who thinking like that, is an artist as well” Greek artist Vaggelis Kyriakos said.
human beings, every person who thinking like that, is an artist as well” Greek artist Vaggelis Kyriakos said.
Beuys, with the assistance of volunteers, planted 7.000 trees in the small, historic city of Kassel in Germany. This little forest in the city of Kassel is known as a “social sculpture” as the common effort changed economic, political and cultural the city. The plant of 7.000 Oaks officially began in 1982 at Documenta 7, the international exhibition of contemporary art.
Cord Riechelmann studied biology and philosophy at FU Berlin. As a lecturer, he taught seminars on the social behavior of primates and the history of biological research. He was invited from Goeth Institut in Athens, in the frame of the artistic project “Everything is in a Stage of Change”, in order to give a lecture about Joseph Beuys. Ethical Ode asked him some questions about the great artist.
Vassiliki: Could we say that Beuys is the first artist in the world who
included his concern about environmental issues in his art?
Cord: No, that its definitely not the case. Throughout the 19th
century, British and American writers in particular, such as
Samuel Taylor Coleridge and Henry David Thoreau, reacted
to the effects of industrialization on plants, animals and
society. The same applies to the landscape painters of the
American Hudson River School. But Beuys is the first to
throw himself into the ring when dealing with the actors of
nature, as in his famous performance “Coyote: I like
America and America likes me”, during which he spent a
week in 1974 in the New York gallery Rene Block with a
coyote behind a wire fence in front of an audience in the
gallery space. That was an action that cannot only be
interpreted zoologically as a confrontation with the animal
that tries to end the destructive dominance of humans over
the animal, at least for a short time.
included his concern about environmental issues in his art?
Cord: No, that its definitely not the case. Throughout the 19th
century, British and American writers in particular, such as
Samuel Taylor Coleridge and Henry David Thoreau, reacted
to the effects of industrialization on plants, animals and
society. The same applies to the landscape painters of the
American Hudson River School. But Beuys is the first to
throw himself into the ring when dealing with the actors of
nature, as in his famous performance “Coyote: I like
America and America likes me”, during which he spent a
week in 1974 in the New York gallery Rene Block with a
coyote behind a wire fence in front of an audience in the
gallery space. That was an action that cannot only be
interpreted zoologically as a confrontation with the animal
that tries to end the destructive dominance of humans over
the animal, at least for a short time.
Vassiliki: Do you think that in our days, in the era of climate
emergency, Beuys’ art could be redemptive for people and
environment as well?
Cord: Yes, but with the restriction that we subject his work and his
biography to a critical revision. When, for example, after a
week Beuys left the coyote completely unsentimentally and
the coyote suddenly found himself alone in the presence of
people, he behaved for the first time like a trapped animal,
emergency, Beuys’ art could be redemptive for people and
environment as well?
Cord: Yes, but with the restriction that we subject his work and his
biography to a critical revision. When, for example, after a
week Beuys left the coyote completely unsentimentally and
the coyote suddenly found himself alone in the presence of
people, he behaved for the first time like a trapped animal,
and the smell of fear colored the air around him.
We don’t have to repeat that.
Vassiliki: Beuys’ art inspired the project “State of Change” from
Athens Goeth Institut. Could you please make a comment
on this project?
Cord: It is always good to ask about the status of the changes
from time to time and when it happens, as in the case of the
Athens Goethe Institute, with reference to an internationally
effective artistic position such as that of Beuys, younger
artists, in particular, can use the critical tools of their formal
language in global terms Let contexts go wild. And that’s good.
Athens Goeth Institut. Could you please make a comment
on this project?
Cord: It is always good to ask about the status of the changes
from time to time and when it happens, as in the case of the
Athens Goethe Institute, with reference to an internationally
effective artistic position such as that of Beuys, younger
artists, in particular, can use the critical tools of their formal
language in global terms Let contexts go wild. And that’s good.
Ο Joseph Beuys ήταν Γερμανός καλλιτέχνης που δημιούργησε στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1950 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η δουλειά του συνδέθηκε με αυτό που ονομάζουμε ακτιβιστική τέχνη, αναδεικνύοντας την περιβαλλοντική
διάσταση της τέχνης. Θεωρούσε ότι αυτού του είδους η τέχνη μπορεί να διαδραματίσει θεραπευτικό ρόλο τόσο στο περιβάλλον όσο και στους ανθρώπους. Ενσωματόνοντας λοιπόν στο έργο του ζώα και φυτά έστελνε το μήνυμα ότι οι άνθρωποι μόνο αν συμφιλιωθούμε με τη φύση και τα ζώα θα καταφέρουμε να συμφιλιωθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό και τους άλλους.
διάσταση της τέχνης. Θεωρούσε ότι αυτού του είδους η τέχνη μπορεί να διαδραματίσει θεραπευτικό ρόλο τόσο στο περιβάλλον όσο και στους ανθρώπους. Ενσωματόνοντας λοιπόν στο έργο του ζώα και φυτά έστελνε το μήνυμα ότι οι άνθρωποι μόνο αν συμφιλιωθούμε με τη φύση και τα ζώα θα καταφέρουμε να συμφιλιωθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό και τους άλλους.
Η πίστη του Μπόις στη βαθειά δημοκρατική και δημιουργική ανθρώπινη φύση υποδηλώνει ότι “κάθε άνθρωπος που φυτεύει ένα δέντρο, κάθε άνθρωπος που αισθάνεται πόνο με τον
πόνο ενός ζώου, κάθε άνθρωπος που συμπάσχει με τους καταπιεσμένους και ταλαιπωρημένους αυτού του πλανήτη, είναι καλλιτέχνης” θα μου πει ο εικαστικός Βαγγέλης Κυριακός. Ο Beuys, με τη βοήθεια εθελοντών, φύτεψε 7000 δέντρα στη μικρή, ιστορική πόλη του Κάσελ της Γερμανίας. Αυτό το μικρό δάσος στη πόλη του Κάσελ είναι “ένα κοινωνικό γλυπτό” αφού η κοινή προσπάθεια συντέλεσε στο να αλλάξει οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά η πόλη. Η φύτευση των 7.000 βελανιδιών ξεκίνησε επίσημα το 1982
στη Documenta 7, τη διεθνή έκθεση σύγχρονης τέχνης.
πόνο ενός ζώου, κάθε άνθρωπος που συμπάσχει με τους καταπιεσμένους και ταλαιπωρημένους αυτού του πλανήτη, είναι καλλιτέχνης” θα μου πει ο εικαστικός Βαγγέλης Κυριακός. Ο Beuys, με τη βοήθεια εθελοντών, φύτεψε 7000 δέντρα στη μικρή, ιστορική πόλη του Κάσελ της Γερμανίας. Αυτό το μικρό δάσος στη πόλη του Κάσελ είναι “ένα κοινωνικό γλυπτό” αφού η κοινή προσπάθεια συντέλεσε στο να αλλάξει οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά η πόλη. Η φύτευση των 7.000 βελανιδιών ξεκίνησε επίσημα το 1982
στη Documenta 7, τη διεθνή έκθεση σύγχρονης τέχνης.
Ο Cord Riechelmann σπούδασε βιολογία και φιλοσοφία στο FU Berlin. Ως λέκτορας, δίδαξε σεμινάρια για την κοινωνική συμπεριφορά των πρωτευόντων και την ιστορία της βιολογικής έρευνας. Ήρθε στην Αθήνα καλεσμένος του Ινστιτούτου
Γκαίτε για να δώσει μια διάλεξη για τον σπουδαίο καλλιτέχνη. Η πρόσκληση έγινε στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού πρότζεκτ “Everything is in a state of Change”. Το Ethical Ode άδραξε την ευκαιρία για να τον ρωτήσει για τον σπουδαίο καλλιτέχνη.
Γκαίτε για να δώσει μια διάλεξη για τον σπουδαίο καλλιτέχνη. Η πρόσκληση έγινε στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού πρότζεκτ “Everything is in a state of Change”. Το Ethical Ode άδραξε την ευκαιρία για να τον ρωτήσει για τον σπουδαίο καλλιτέχνη.
Βασιλική: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Μπόις είναι ο πρώτος
καλλιτέχνης παγκόσμια που συμπεριέλαβε την ανησυχία του
για το περιβάλλον στη τέχνη?
Cord: Όχι, σίγουρα όχι. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα,
Βρετανοί και Αμερικανοί συγγραφείς όπως ο Samuel Taylor
καλλιτέχνης παγκόσμια που συμπεριέλαβε την ανησυχία του
για το περιβάλλον στη τέχνη?
Cord: Όχι, σίγουρα όχι. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα,
Βρετανοί και Αμερικανοί συγγραφείς όπως ο Samuel Taylor
Coleridge και ο Henry David Thoreau, αντέδρασαν στις
επιπτώσεις που είχε η εκβιομηχάνιση τόσο στα φυτά και τα
ζώα όσο και στη κοινωνία. Το ίδιο ισχύει και για τους
ζωγράφους της Αμερικανικής Σχολής Hudson River. Ωστόσο
ο Beuys είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε ακτιβιστικά με τη
φύση, ενσωματόνοντας τη στη τέχνη. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα είναι η διάσημη performance “Coyote: Μου
αρέσει η Αμερική και στην Αμερική αρέσω εγώ”, το 1974 στη
γκαλερί Rene Block της Νέας Υόρκης, στη διάρκεια της
οποίας πέρασε μια εβδομάδα μαζί με ένα κογιότ πίσω από
ένα συρματόπλεγμα, και μπροστά σε κοινό, στο χώρο της
γκαλερί. Αυτή ήταν μια δράση που δεν είχε στόχο την
αντιπαράθεση με το ζώο, αλλά μια προσπάθεια να
τερματίσει την καταστροφική κυριαρχία των ανθρώπων
πάνω στο ζώο τουλάχιστον για το συγκεκριμένο χρονικό
διάστημα.
επιπτώσεις που είχε η εκβιομηχάνιση τόσο στα φυτά και τα
ζώα όσο και στη κοινωνία. Το ίδιο ισχύει και για τους
ζωγράφους της Αμερικανικής Σχολής Hudson River. Ωστόσο
ο Beuys είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε ακτιβιστικά με τη
φύση, ενσωματόνοντας τη στη τέχνη. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα είναι η διάσημη performance “Coyote: Μου
αρέσει η Αμερική και στην Αμερική αρέσω εγώ”, το 1974 στη
γκαλερί Rene Block της Νέας Υόρκης, στη διάρκεια της
οποίας πέρασε μια εβδομάδα μαζί με ένα κογιότ πίσω από
ένα συρματόπλεγμα, και μπροστά σε κοινό, στο χώρο της
γκαλερί. Αυτή ήταν μια δράση που δεν είχε στόχο την
αντιπαράθεση με το ζώο, αλλά μια προσπάθεια να
τερματίσει την καταστροφική κυριαρχία των ανθρώπων
πάνω στο ζώο τουλάχιστον για το συγκεκριμένο χρονικό
διάστημα.
Βασιλική: Πιστεύετε ότι στις μέρες μας, στην εποχή της κλιματικής κρίσης, η τέχνη του Beuys θα μπορούσε επίσης να είναι λυτρωτική για τους ανθρώπους και το περιβάλλον;
Ναι, αλλά με τον περιορισμό ότι υποβάλλουμε το έργο του
και τη βιογραφία του σε μια κριτική αναθεώρηση. Όταν, για
παράδειγμα, μετά από μια εβδομάδα ο Beuys απομακρύνθηκε
και τη βιογραφία του σε μια κριτική αναθεώρηση. Όταν, για
παράδειγμα, μετά από μια εβδομάδα ο Beuys απομακρύνθηκε
από το κογιότ και αυτό ξαφνικά βρέθηκε μόνο του στο κλουβί με τη παρουσία ανθρώπων τριγύρω, συμπεριφέρθηκε για πρώτη φορά σαν παγιδευμένο ζώο και η μυρωδιά του φόβου χρωμάτισε τον αέρα γύρω του. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβουμε αυτό.
Βασιλική: Η τέχνη του Beuys ενέπνευσε το έργο «State of Change» από το Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα. Θα ήθελα το σχόλιο σας.
Cord: Είναι πάντα καλό να αναλογιζόμαστε για την κατάσταση των αλλαγών που έχουν συμβεί μέσα στο χρόνο και όταν αυτό συμβαίνει, όπως στην περίπτωση του Ινστιτούτου Γκαίτε στην Αθήνα, με αναφορά σε μια διεθνώς αποτελεσματική καλλιτεχνική θέση, όπως αυτή του Beuys, οι νεότεροι καλλιτέχνες ειδικότερα, μπορούν να χρησιμοποιούν κριτική σκέψη πάνω στους όρους όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί παγκόσμια. Αφήστε τη καλλιτεχνικήέκφραση ελεύθερη. Και αυτό είναι κάτι καλό.
