“On the tip of my toes” can mean two things: either standing on your toes, or metaphorically, being alert, ready, and anticipating something. It can also imply being cautious.
Η φράση «Στην άκρη των δακτύλων των ποδιών μου» μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: είτε κυριολεκτικά στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου είτε μεταφορικά, είμαι σε εγρήγορση, έτοιμος και προσμένω κάτι. Μπορεί επίσης να υπονοεί ότι είμαι προσεκτικός.
Photography: Aspa Koulira
Fashion Editor: Dimitris Grammatikoyiannis
Interview: Georgia Drakaki
Talent: Vasilis Bisbikis
Η αληθινή ιστορία πίσω από την πολυσυζητημένη φωτογράφιση του Βασίλη Μπισμπίκη
Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Γεωργία Δρακάκη καταθέτει στο Ethical Ode το backstage story του Βασίλη Μπισμπίκη με τις κόκκινες γόβες και τις δικτυωτές κάλτσες.
Είναι καλοκαίρι του 2023 και ο διευθυντής του Olafaq (το site του Θανάση Λάλα) Βαγγέλης Χανιωτάκης μού ζητά να βρω τον Βασίλη Μπισμπίκη για μια συνέντευξη που θα δημοσιευτεί σε
ένα ένθετο για εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας που βρισκόταν στα σκαριά. Ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι σύμφωνος-το ένθετο δεν κυκλοφόρησε δυστυχώς ποτέ, αλλά η δημιουργική
ομάδα του Olafaq έβαλε τα δυνατά της. Δεν είναι όλα στο χέρι των φωτογράφων και των δημοσιογράφων.
Παρέα με την εξαιρετική φωτογράφο Άσπα Κουλύρα-που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην δημοσιότητα μέσω των προσωπικών της social media τα ωραία της κλικ του Μπισμπίκη-,
κατηφορίσαμε ένα πρωί Σαββάτου στα Εξάρχεια. Μας περίμενε ο eco makeover Fashion Editor και Eco Stylist Δημήτρης Γραμματικογιάννης (ο ιδρυτής του ethical ode και ένας άνθρωπος που έχει υπογράψει πολλές ανατρεπτικές εμφανίσεις Ελλήνων καλλιτεχνών και celebrities) μαζί με τους συνεργάτες του στο φιλόξενο Γιάντες της Βαλτετσίου, το οποίο ήταν ενήμερο για την διεξαγωγή συνέντευξης και φωτογράφισης.
Επειδή ο στόχος μας ήταν να κάνουμε εξώφυλλο τον Βασίλη Μπισμπίκη, είχαμε σκεφτεί κάτι που μας φάνηκε ξεχωριστό και ξεσηκωτικό συζήτησης-αποδειχτήκαμε σωστοί και σωστές δυο
χρόνια μετά: ο Μπισμπίκης ντυμένος με γόβες και καλσόν, στην αγαπημένη του και διαμορφωτική για τον χαρακτήρα και την καλλιτεχνική του πορεία Εξάρχεια. Φυσικά, η Άσπα τον
φωτογράφισε και με άλλα outfits, αλλά αυτό που ‘’έγραψε’’ στο Internet ήταν το queer edition του αρρενωπού ηθοποιού, που απασχολούσε και συνεχίζει να απασχολεί τα media λόγω των
σκηνοθεσιών, των ρόλων του (στην τηλεόραση και στο σήριαλ ‘’Αυτή η νύχτα μένει’’ ένας βαρύς κι ασήκωτος, μα ευαίσθητος ιδιοκτήτης ξενυχτάδικου/στο θέατρο της Στέγης σκηνοθέτης και
πρωταγωνιστής στο Έγκλημα και τιμωρία και πόσα άλλα…), αλλά επίσης λόγω της έντονης ερωτικής του σχέσης με την Δέσποινα Βανδή και τα θρυλικά του ζεϊμπέκικα στο πάλκο της
αγάπης του.
Εκατοντάδες δημοσιεύματα, αφιερώματα, ποστ, βιντεάκια στο Λούμπεν, αφιερώματα στην πορεία ενός ανθρώπου προσηλωμένου στην δημιουργία και την έκφραση, ενός off Broadway
καλλιτέχνη της Αθήνας με χιλιόμετρα ζωής προτού τα χαράξει και επί σκηνής ή επί οθόνης, μας είχαν εμπνεύσει να τον συναντήσουμε και να αναμετρηθούμε κι εμείς με τις ιστορίες της ζωής
του πριν την συνεργασία με τον Γιάννη Οικονομίδη, πριν τον τεχνοχώρο Cartel και τις sold out παραστάσεις χωρίς τηλεοπτική, τότε, προβολή (βλ. Άνθρωποι και Ποντίκια), πριν τον
πολυσυζητημένο έρωτα με την Βανδή. Τον βρήκαμε χαλαρό, άνετο, σοβαρό, προσγειωμένο.
Φωτογραφήθηκε ακολουθώντας τις οδηγίες της Άσπας και του Δημήτρη Γραμματικογιάννη και στην συνέχεια
έδωσε συνέντευξη σε ένα από τα δροσερά τραπεζάκια του Γιάντες. Είχαμε υποσχεθεί να μην τον κουράσουμε και να μιλήσουμε επί της ουσίας: όχι κιτρινισμοί, όχι ερωτήσεις αδιάκριτες και
επί εντελώς προσωπικού. Μας μίλησε για την ταινία που είχαν μόλις συμφωνήσει με τον Οικονομίδη, την έκτη κατά σειρά του γνωστού σκηνοθέτη, με τον τίτλο ‘’Σπασμένη Φλέβα’’. Μας
μίλησε για την σχέση των δυο τους: ζεστή, εμπιστοσύνης. Μας αναφέρθηκε στην αγάπη του από παιδί στη νύχτα, τότε που ο Βασίλης δεν είχε γίνει ακόμα Μπισμπίκης, στα λουτρακιώτικα
χρόνια, με οδηγό την αγάπη και την φροντίδα οικογένειας και φίλων. Μας μετέδωσε το ετερόκλητο της προσωπικότητάς του, το εκτός κουτιών του: από τις πορείες και τις διαδηλώσεις
στα μπουζούκια και από τα γυρίσματα καθημερινού σήριαλ στις απαιτητικές πρόβες μιας θεατρικής παράστασης. Νιώθει (και το μεταδίδει αυτό) μια υπερηφάνεια που μεγάλο κομμάτι της
δουλειάς του, του έργου του προέρχεται από βιωματικές αναφορές, από τις ίδιες του τις εμπειρίες: από την γλώσσα της νύχτας, του περιθωρίου, από τους τρόπους και τα μέσα των
καθημερινών, πραγματικών, ανθρώπινων σχέσεων. Ο Μπισμπίκης είναι φίλος, σύντροφος, γιος, πατέρας, εραστής, καλλιτέχνης, εκφραστής. Και γουστάρει όλους τους ρόλους, κοιτάζει
κατάματα την ζωή με όσα εκείνη φέρνει σε κάθε πτυχή της. Δεν φοβάται την αποτυχία, μάλλον η αδράνεια τον τρομάζει.
Πίνουμε τσίπουρα, τσιμπολογάμε μεζέδες και στο τραπέζι μας έρχεται και ο κύριος Θανάσης, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, που εκτιμά τον καλεσμένο μας. Τσουγκρίζουμε, μεσημεριάζει για τα
καλά. Τα ρούχα μαζεύονται, ο πάγος λιώνει, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες, αλλά όπως λέει κι ο Βασίλης Μπισμπίκης ‘’έχουμε και δουλειές’’. Αυτό ήταν. Το κάναμε! Μπορεί εκείνο το
ένθετο να μην βγήκε ποτέ, αλλά αυτή η ηλιόλουστη μέρα δεν θα ξεχαστεί, τουλάχιστον όχι από εμάς. Αποτυπώθηκε εξαιρετικά από τις φωτογραφίες της Άσπας. Ένα μικρό σχόλιο για την
queer εμφάνιση του Μπισμπίκη: δεν συνέβη για κάποιου είδους πρόκληση από μεριάς του ηθοποιού. Όποιος/α έχει παρακολουθήσει έστω και λίγο τις θεατρικές του καταθέσεις, θα
κατανοήσει πολύ εύκολα και γρήγορα ότι ο Μπισμπίκης δεν έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο για να προκαλέσει ή να προκαλέσει τη προσοχή. Απλώς, είναι ένας πραγματικά άνετος άνθρωπος, δεν δίνει τόση σημασία σε αυτά τα πράγματα, απλώς δέχτηκε το concept μας, καθότι θα του φαινόταν και του ίδιου συμβατικό ή βαρετό να ποζάρει με το total black συνολάκι του (παντελόνι μπλούζα) και να
πει τα ίδια και τα ίδια. Η αρσενικότητά του, άλλωστε, έχει χωνέψει αρμονικά την θηλυκότητα και ο ίδιος στερείται στερεοτυπικών κολλημάτων-είπαμε, όχι κουτάκια για τον Μπισμπίκη.
ΥΓ: Όσο για τα σχόλια περί χοντρής γάμπας που δεν πάει με την γόβα, εμείς θα πούμε στους κακοπροαίρετους ότι, ενίοτε, το ντύσιμο είναι πολιτική πράξη. Και οι πολιτικές πράξεις δεν συμβαδίζουν πάντοτε με τους γενικούς περί αισθητικής κανόνες που έχουν επικρατήσει και ήδη, ευτυχώς, σπάνε ακόμα και εντός του χώρου της μόδας. Ξέρουμε ότι αν οι εγχώριοι μόδιστροι είχαν πιο ανοιχτά μάτια και αυτιά, όπως οι ομόλογοί τους του εξωτερικού, θα ζητούσαν σίγουρα από τον Μπισμπίκη να περπατήσει σε κάποια πασαρέλα τους. Και αυτός, αν γούσταρε με το concept και αν έβρισκε χρόνο, μάλλον θα το έκανε. Πάμε για άλλα!
Για τις ανάγκες της φωτογράφισης χρησιμοποιήσαμε ρούχα από τα σήματα μόδας : ρόμπα PipStudio@MagnoliaGraceBoutique, ROCOCO, BeNation, γόβες ΝΑΚ
