Τhe Day after the Coronavirus Era…Η Επομένη μέρα της Εποχής του Κοροναϊού…(I)

Since perception is a kind of reality, ethicalode.com asked the opinion of our fellow citizens to foresee what is coming after the very next day of the Coronavirus era.

Σύμφωνα με τη πεποίθηση ότι η αντίληψη είναι μια μορφή πραγματικότητας, το ethicalode.com ζήτησε τη γνώμη των συμπολιτών μας για να προβλέψουμε τι έρχεται την επόμενη μέρα μετά τον Κοροναϊό.

I am Basil, a Lyceum student, and climate activist. The next day after the end of this pandemic, I fear the greatest challenge we are going to face is retrogression into our old, bad habits. Limiting our normal consumption has diminished global emissions globally and the adversities that we are coping with have taught us a lot; they have highlighted how vulnerable some people are, they have proven the importance of providing free and quality healthcare for all, the critical role of blue-collar workers and how fragile our economy and political or social infrastructure is. I believe we have a chance to return to business-as-usual with a renewed worldview, keeping the sustainable consumption habits that allowed the environment to heal, nurturing care for vulnerable groups and rewarding those who keep our society.

Είμαι ο Βασίλης, ένας μαθητής Λυκείου και ακτιβιστής για το περιβάλλον. Την επόμενη μέρα μετά την λήξη της πανδημίας, φοβάμαι ότι η μεγαλύτερη δυσκολία που θα αντιμετωπίσουμε είναι η παλινδρόμηση στις παλιές, κακές μας συνήθειες. Η άρση της κανονικής κατανάλωσης έχει μειώσει την παγκόσμια ρύπανση αξιοσημείωτα και οι ατυχίες που αντιμετωπίζουμε λόγω του ιού μας έχουν μάθει πολλά: τονίζουν πόσο ευάλωτα είναι πολλοί συνάνθρωποί μας, αποδεικνύουν την σημασία της παροχής ποιοτικής δημόσιας υγείας σε όλους, τον κρίσιμο ρόλο των “κατώτερων εργαζόμενων” και πόσο εύθραυστη είναι η οικονομία και οι πολιτικές ή κοινωνικές υποδομές μας. Πιστεύω ότι έχουμε μία ευκαιρία να επιστρέψουμε στο κανονικό με μια ανανεωμένη κοσμοθεωρία, κρατώντας τις βιώσιμες συνήθειες κατανάλωσης που άφησαν το περιβάλλον να επουλώσει, τρέφοντας έγνοια για τις ευάλωτες ομάδες και επιβραβεύοντας αυτούς που κρατάνε την κοινωνία μας στους ώμους τους!

Του Γιάννη Ν.Μπασκόζου (*)

Η πρώτη μου σκέψη είναι να υπάρξει επόμενη ημέρα για όλους, και φυσικά για τους κοντινούς μου ανθρώπους. Μια πανδημία αφήνει πίσω της ίχνη, αφήνει τραύματα. Αφήνει και μαθήματα, αλλά ίσως δεν είναι ίδιον του ανθρώπου να μαθαίνει αμέσως και να αλλάζει γρήγορα συμπεριφορές. Πολλοί ευελπιστούν, μαζί τους κι εγώ, ότι την επόμενη ημερά θα είμαστε πιο σοφοί, ως προς το τι σημαίνει προσωπική ελευθερία, κοινωνική αλληλεγγύη, πίστη στις ανθρώπινη δύναμη, σεβασμός στο περιβάλλον. Όσον αφορά τον χώρο του βιβλίου δεν νομίζω ότι θα αλλάξουν πολλά πράγματα. Εκεί που θα υπάρξουν αλλαγές θα είναι στην διαδικτυακή μαθητεία και ανάγνωση, στο ηλεκτρονικό βιβλίο και φυσικά στις ηλεκτρονικές πωλήσεις, τις οποίες πολλοί ανακάλυψαν μόλις τώρα. Πιστεύω ότι οι ζωές των ανθρώπων της νέας γενιάς θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από τις αποφάσεις που θα ληφθούν την επόμενη ημέρα, τόσο σε πολιτικό/οικονομικό επίπεδο , όσο και ατομικό.

(*) Ο Γ.Ν.Μπασκόζος είναι συγγραφέας, διευθύνει το ηλεκτρονικό περιοδικό Ο Αναγνώστης

By Yannis N. Baskozos (*)

My first thought is everyone to be alive the very next day, and of course for the people around me. A pandemic leaves traces behind, leaves wounds. It also leaves precepts, but it may not be the same for humans to learn immediately and change behaviors quickly. Many, along with me, hope that the next day we will be wiser as to what is meant personal freedom, social solidarity, faith in human power, respect for the environment. As far as that concerns the book space, I don’t think much will change. Where there will be changes, will be online learning and reading, e-book and of course online sales, which a lot of people have just discovered. I believe that the lives of the people of the new generation will largely depend on the decisions that will be taken the next day, both politically / economically and individually.

(*) Giannis. Baskozos is a writer, managing the online magazine The Reader

Utere, non numera

Use [time], don’t count it.
In this Inscription that is engraved on the base of a sundial, my life will be supported from now on! That is what I want and I will do my best!
It is perhaps one of the most dangerous things that can happen after all that we are going through! The question of the value of time!
Understand that the hours, the days, the months, the years have been discovered, named and placed in our lives to force us to be in a process of counting alone! Let time lead us where it wants and we just accept it!
I will not try to save time! This is not my request!
I want time not to concern me! It’s the only way to live life!
I don’t know if I will succeed, but I know I will fight it!
I want to leave this planet full of experiences and not full of days!

Χρησιμοποίησε [τον χρόνο], μην τον μετράς.

Σε αυτή την Επιγραφή που είναι χαραγμένη στην βάση ενός ηλιακού ρολογιού θα στηριχθεί η ζωή μου από εδώ και πέρα!
Αυτό θέλω και αυτό θα επιδιώξω με όλες μου τις δυνάμεις!
Είναι ίσως από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που μπορεί να προκύψουν μετά από όλο αυτό που περνάμε!
Η αμφισβήτηση της αξίας του χρόνου!
Να καταλάβουμε ότι οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια έχουν ανακαλυφθεί, έχουν ονομαστεί και έχουν τοποθετηθεί στην ζωή μας για να μας αναγκάζουν να είμαστε σε μια διαδικασία να μετράμε μόνο!
Να μας οδηγεί ο χρόνος εκεί που θέλει και εμείς απλά να το δεχόμαστε!
Δεν θα προσπαθήσω να κερδίσω τον χρόνο!
Δεν είναι αυτό το ζητούμενό μου!
Θέλω να μην με αφορά ο χρόνος!
Είναι ο μοναδικός τρόπος να ζήσω την ζωή!
Δεν ξέρω εάν θα το καταφέρω, ξέρω όμως ότι θα το παλέψω!
Θέλω να φύγω από αυτόν τον πλανήτη πλήρης εμπειριών και όχι πλήρης ημερών!

By Fiori A.Zafeiropoulou (*)

I always thought that Easter without grilled goat in a provincial town was not Easter! How many hundred thousand souls slaughtered in a few days! You do it with turkey, millions slaughtered for Thanksgiving, what an irony! Killed in groups, one in front of the other, how much crying, how much pain. It’s like the coronavirus attacking the animals. Not for me to be fed, but just for my pleasure. Nature struck me with a symbolism. How much happiness do I feel that I won’t cause this massive pain this year! The ancient Greek tragedies called it “Hubris and Nemesis”, the philosopher called it “Metro, Law”, The Christian called it “God”. The author said, “Evil is a dog with a very good memory, always going back to where it started,” Heraclitus called it “Opposition brings concord. Out of discord comes the fairest harmony – Palintonos Armonia.” Parmenides called it “Holism”. Call it “systemic theory.” Make the connection. Look at the symbols. The planet that can’t breathe and hits our lungs. The obvious lack of female power (I am not referring to women’s taking up male jobs) that strikes 70-80% of men. The generation of baby boomers who destroyed the planet who are now mostly hit by the virus. While the silent generation that had different principles survives. I feel that the virus has provoked a high level of global solidarity among people and high levels of love. I feel that an awakening moment is happening to men. Humanity is being driven to a new conscience of ecology, philanthropy. They who will survive the pandemic will be people living in high levels of awareness of their choices. They will return to nature, to form companionships and create families. Those who survive will have evolved personally and become more creative, they will seek work that creates an impact. Man is driven to the truth of his existence, wakes up from the sleep of materialism and purposeless encounters, from a life that was estranged and burdened.

Fiori A.Zafeiropoulou is the founder of Social Fashion Factory, Country Coordinator at Fashion Revolution Greece, Academic Coordinator at Social Growth Trafficking&Immigration, Academic Coordinator at SOFE, Co-founder at Refergon.

Θεωρούσα πάντα ότι Πάσχα χωρίς κατσικάκι στη σούβλα σε μια επαρχιακή πόλη δεν ήταν Πάσχα! Πόσα εκατομμύρια ψυχές σφάζονται σε ελάχιστες μέρες ομαδικά, το ένα μπροστά στο άλλο, πόσο κλάμα, πόσος πόνος. Σαν να χτυπούσε ο κορονοϊος τα ζώα. Όχι για να τραφώ αλλά για να κάνω πλάκα. Γύρισε και με χτύπησε με ένα συμβολισμό η φύση για να το καταλάβω. Ποσό ευτυχία νιώθω που δεν θα προκαλέσω φέτος αυτόν τον μαζικό πόνο. Ο αρχαίος Έλληνας τραγωδός το είπε «Ύβρις και Νέμεσις», ο φιλόσοφος το είπε «Μέτρο, Νόμο», ο Χριστιανος το είπε «Θεός». Η συγγραφεας είπε: «Η κακία είναι ένας σκύλος με πολύ καλή μνήμη πάντα γυρνάει εκεί από όπου ξεκίνησε», ο Ηράκλειτος το είπε «Παλιντονος Αρμονία». Ο Παρμενιδης το είπε «Ολισμος». πες το «συστημική θεωρία». Κάνε τη Σύνδεση. Δες τα σύμβολα. Ο πλανήτης που δεν μπορεί να αναπνεύσει και χτυπάει τους πνεύμονες μας. Η πασιφανής έλλειψη θηλυκής εξουσίας (δεν αναφέρομαι ατην ανάληψη αντρικών θέσεων εργασίας από τις γυναικες) που χτυπάει 70-80% τους άντρες. Η γενιά των baby boomers που κατέστρεψαν τα πάντα. και ο ιός τελικά αυτούς χτυπάει.
Ενώ η silent generation του μπαμπά μου που είχε άλλες αρχές επιβιώνουν. Παράλληλα ο ιός έχει προκαλέσει την έκκληση μιας μεγάλη παγκόσμια αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς και πολύ μεγάλα επίπεδα αγαπης. Νιώθω ότι στους ανθρώπους γίνεται ένα κλικ σύνδεσης μέσα τους. Το κλικ γίνεται ξαφνικά μια μέρα που ξυπνάς και μια νέα συνειδητότητα γεννιέται πιο οικολογική και πιο φιλάνθρωπη. ο ανθρωπος που θα επιβίωση της πανδημίας θα είναι ένας ανθρωπος που θα ζει σε υψηλά επίπεδα συνειδησιμοτητας για τις επιλογές του. Θα επιστρέψει στη φύση μακριά από τις πόλεις. θα αναζητήσει συντρόφους και θα δημιουργήσει οικογένεια. Αυτοι που θα επιβιώσουν θα έχουν εξελιχθεί προσωπικά και θα βγουν πιο δημιουργικοί. θα αναζητούν εργασίες με impact. Ο ανθρωπος σπρωχνεται να αναζητήσει την α-λήθεια της ύπαρξης του. Ο ανθρωπος τώρα ξυπνάει από τον υπνο της ύλης και των «ανούσιων συναναστροφων» ξυπνάει από μια ζωή που είχε γίνει «ξένη φορτική».

Η Φιόρη Α. Ζαφειροπούλου είναι η ιδρύτρια του Social Fashion Factory, Συντονίστρια του Fashion Revolution Greece, Ακαδημαϊκή συντονίστρια Social Growth Trafficking&Immigration, Ακαδημαϊκή Συντονίστρια στο SOFE, Συνιδρύτρια at Refergon.

By Vasiliki Grammatikogianni (*)

These major crises like the coronavirus are moral lessons for our past’s errors but simultaneously messages about the possibilities of the future. These days we have learned how hard the isolation is. We learned how hard fear is. We learned what it means to be vulnerable. But at the same time, we learned to be responsible individuals. All of these aroused our emotions. It made us more sensitive. This virus united us.
Suddenly we saw economic growth getting ceased, and pollution getting slowed. Our cities have fresh air again. So what is the message the virus is sending us? That we need to change our life model, productive processes and consumer model. We destroy the Earth, destroy life.
So when we get back to work, we will be focused on other things. How people need to live calmly and harmonically to nature. We will stop consuming ourselves in order to achieve a career. In order to make more money. We will stop exploiting the planet, the animals, our fellow-citizens. We will give back to concepts, their true hue.
We named the noble rivalry as competition, we became predators, “eating” one another. These were our standards. In the name of power and profit, we didn’t respect nature, we exterminated the animals and the other peoples, the inferior to us, then the “lowest” form of life came to kill us too. Eventually, this small, invisible virus will succeed in overcoming the economic crisis. To mobilize the human will for real life. The financial tools, the theories, and scenarios for the next day already exist. Only they are no longer relevant to banks and multinationals, but to human and his natural environment. Investments in innovation and sustainability will be the reality of tomorrow. The Guaranteed income for the millions of unemployed will create the generation of free creative people.
This little virus will wake us up from lethargy and free us from our slavery. Let’s stay alive to create it!

(*) Vasiliki Grammatikogianni, a freelance journalist with a background in environmental and European Union issues. Good practices of solidarity in society and culture projects of organizations that focus on social innovation and transformation through art are under her consideration as well.

Της Βασιλικής Γραμματικογιάννη (*)

Οι μεγάλες αυτές κρίσεις σαν του κορωνοϊού περιέχουν μαθήματα για τις αποτυχίες του παρελθόντος και μηνύματα για τις δυνατότητες του μέλλοντος. Αυτές τις μέρες μάθαμε πόσο σκληρή είναι η απομόνωση. Μάθαμε πόσο σκληρός είναι ο φόβος. Μάθαμε τι σημαίνει να είσαι ευάλωτος. Να είσαι αδύνατος. Παράλληλα όμως μάθαμε να είμαστε και
άνθρωποι. Όλο αυτό μας ξύπνησε συναισθήματα. Μας έκανε πιο ευαίσθητους. Μας έκανε αλληλέγγυους.
Ξαφνικά είδαμε την οικονομική ανάπτυξη να σταματά, και τη ρύπανση να μειώνεται. Τις πόλεις μας να έχουν ξανά καθαρό αέρα. Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα που μας στέλνει ο κορωνοϊός; Ότι πρέπει να αλλάξουμε παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο. Ότι δεν μπορούμε να καταστρέφουμε τη Γη, να καταστρέφουμε τη ζωή.

Όταν λοιπόν με το καλό επιστρέψουμε στις δουλειές μας, θα είμαστε προσανατολισμένοι σε άλλα πράγματα. Σε αυτά που χρειάζονται οι άνθρωποι για να ζουν ήρεμες και καλές ζωές. Θα σταματήσουμε να καταναλώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό προκειμένου να πετύχουμε μια καριέρα. Προκειμένου να βγάλουμε παραπάνω χρήματα απ’ αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε. Θα σταματήσουμε να εκμεταλλευόμαστε τον πλανήτη, τα ζώα, τον συνάνθρωπο μας. Θα ξαναδώσουμε στις έννοιες την πραγματική τους χροιά, ονομάσαμε την ευγενή άμιλλα ανταγωνισμό, γίναμε αρπακτικά και πέσαμε να φάμε ο ένας τον άλλο.

Αυτά ήταν τα πρότυπα μας. Μόνο η εξουσία, το χρήμα και η δύναμη μας ενδιέφεραν, και αφού στο όνομα αυτών καταστρέψαμε τη φύση, εξολοθρεύσαμε τα ζώα και τους άλλους λαούς, τους κατώτερους από μας, ήρθε μια κατώτερη μορφή, ένας ιός για να εξοντώσει και εμάς.
Τελικά ο μικρός, ο αόρατος αυτός ιός θα πετύχει ότι δεν πέτυχε η οικονομική κρίση. Να κινητοποιήσει την ανθρώπινη θέληση για πραγματική ζωή. Τα οικονομικά εργαλεία, οι θεωρίες και τα σενάρια για την επόμενη μέρα ήδη υπάρχουν. Μόνο που δεν αφορούν πια τις τράπεζες και τις πολυεθνικές, αλλά τον άνθρωπο και το φυσικό του περιβάλλον. Οι επενδύσεις στην καινοτομία και στην αειφορία θα είναι η πραγματικότητα του αύριο. Το εγγυημένο εισόδημα για τα εκατομμύρια των ανέργων που θα προκύψουν θα δημιουργήσει τη γενιά των ελεύθερων δημιουργικών ανθρώπων. Ο μικρός αυτός ιός θα μας ξυπνήσει από το λήθαργο και θα μας ελευθερώσει από την σκλαβιά μας.

Ας μείνουμε ζωντανοί για να τον δημιουργήσουμε!

(*)Η Βασιλική Γραμματικογιάννη, freelance δημοσιογράφος με ιστορικό σε θέματα περιβάλλοντος και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι πρακτικές αλληλεγγύης στην κοινωνία και τα πολιτιστικά έργα των οργανισμών, που επικεντρώνονται στην κοινωνική καινοτομία και τον μετασχηματισμό μέσω της τέχνης βρίσκονται επίσης στο κέντρο του ενδιαφέρον της.